سه شعر :

رحمان کریمی

ــ 1 ــ

غـُسـل در خـون کــُر ، به قصـد فرصـتی

واژگان درآستانهٌ سُرایش

از کشیدن باری که جهان بردوش نمی گیردش

سربر دیوار جان ناتوان خویش

می کوبند .

از غلام زادگان مسلح بغدادی بپرسید

که چه سان تهیدست و بی حفاظ

شعله برمی کشند تا تاریکخانه های ولایت سلاّخان

شیراوژنان اشرفی

از ارتفاعات آرمانی .

چون سبک مغزان سودایی

برمسند نشینند بدست اتفاق

نفس به مرگ خواهند کشید

در سواحل خونین سال ها .

ادامه شعر