ما کجا ، آفتابه دزد کجا ؟

                                                                                رحمان کریمی

صلات ظهر بود. چند تا طلبه و « مؤمنان » محله پای حوض آبریزگاه ، داشتند دستنماز می گرفتند که یکهو صدای پیرمرد متولی مسجد بلند شد که : « آی دزد ! ... آی دزد ! » و همه به دو به سمت هشتی مسجد . صدای ناله یی میان هجوم مشت و لگد و لنگه کفش بلند شد. متولی با صدایی خفه و زنگدار فریاد زد : « یکی بره عقب آقا ! ... عجب مصیبتی ؟ » . آغا ، بشکه یی حجیم بود که نفس زنان انگار که در گردباد می آید ، سر رسید که : « ملعون نابکار را بیاورید تو حیاط » .

خون صورتش را پوشانده بود. هیکلی نحیف داشت ، گویی شاخه رزی ست که دارد شراب پس می دهد . گردن کلفتی که خون چشمانش را گرفته بود داد زد که : « آقا به جدتان همین که دیدم آفتابه را آب نکرده رفت هشتی ، دویدم دنبالش ... کوبیدمش سینه دیوار ». امام مسجد ، عرق صورت چاق و پف آلودش را پاک کرد و نفس زنان گفت : « بارک الله به تو سرباز جانباز نظام مقدس اسلامی ... اما شما ای رعیت اسلام ! فکر نکنید قضیه به این سادگیه ... این یک توطئه جدید و مرموز برای بدنام کردن جمهوری اسلامی ایران است... » یکی از طلبه ها گفت : « آقا می فرمایید کیان اسلام به خطر افتاده ؟ » آغا گفت : « استغفرالله ... زبانت را بگز ! صدام نتونس ... استکبار جهانی نتونس ، این توطئه مسخره آفتابه دزدی می تواند ؟ اما امت همیشه در صحنه نباید از منافقین غافل شوند. می خواهند آبرو ببرند... می خواهند بگویند امت اسلامی آنقدر گرسنه و درمانده شده که ناچارند آفتابه دزدی کنند. آنهم از مسجد من ! ... » آفتابه دزد بیچاره که نا و رمقی برایش نمانده بود با صدایی خفه و خون آلود گفت : « آقا این چیزا که شما می فرمایید نیست ... ننه زهرا دو پا را کرد توی یه لنگه کفش که : « امروز یا نمی آیی خونه یا با آفتابه می آیی ...» آغا با عصبانیت داد زد : « دهن این منافق رو ببندید ... بگو ببینم ننه زهرا اسم تشکیلاتی مسئولت هست یا خودش عضو شبکه توطئه ؟ آی ایهاالناس شما می دونید که ایران در سایه همت والای روحانیت به چه رشد اقتصادی رسیده است ، رشدی که موجب رشک و حسد دنیا شده . همه انگشت به دهان مانده اند که روحانیت چگونه اینجور پیشرفت حاصل کرده است . در نظام مقدس اسلامی ما به الحمدلله دزد پیدا نمی شود مگر میلیارد میلیارد . این نشانه ترقی و سطح بالای رفاه عمومی ست . در بحبوحه اینهمه افتخارات بیرون از تصور بشری ، یکمرتبه دزد آفتابه پیدا شود. حاج صدیق ! تو بگو که چند خرج یک شب عروسی پسرت کردی ؟ » حاج صدیق دستی به محاسن خود کشید و گفت : « والله با همه صرفه جویی در بریز و بپاش که کردم ، شد چهارصد میلیون تومن » . آغا فاتحانه شکم برآمده اش را جلوداد و گفت : « ملاحظه کردید به کجا رسیده ایم ... این رقم تازه حداقل است ... می خواهید که منافقین و اسرائیل و عربستان دست به این توطئه ها نزنند ؟ ... » یکی گفت : « آقا آمریکا را فراموش کردید ! » ملا جوابش داد که : « کجای کاری مش فهیم ؟ از وقتی که برادر حسین به کاخ سفید تشریف بردند ، دیگر آمریکا شیطان بزرگ یا کوچک نیست . حامی اسلام ناب حوزوی ست ... آخر مغزتان را بکار بیاندازید و کمی سیاسی شوید. اینکه اینجور جلوتان خودش را مظلوم گرفته ، منافق است و دشمن خطرناک نظام با شروع توطئه یی خراب کننده ... ». جوانی که مات و مبهوت به صحنه و سر و ریخت خونشالوی بابای زهرا نگاه می کرد به ملا گفت : « آقا این بنده خدا تو خونه ما می شینه ... خودش و زنش با دختر کوچک شان یکی از مستأجرهای ماست . یه هفته پیش با آفتابه تو بلانسبت شما بود که تو کوچه دعوا راه افتاد . با آفتابه می رود تا ببیند چه خبر است ؟ آفتابه را گذاشته بود سینه دیوار . دیگه یادش می ره آفتابه رو برداره ... آخه هر خانوار یه آفتابه برای خودشون دارن ... این بیچاره عمله بود و از چوب بست افتاد و علیل شد . دیگه نمی تونه کار کنه . یه هفته تمام ننه زهرا از همسایه ها آفتابه قرض می کرد . شنیدم که امروز حاشا و للا باید با آفتابه بیای ... » صبر آغا سر آمد ، داد کشید که : « خفه شو منافق ! خب ، همدستش پیدا شد ... تا حالا سه نفر از شبکه تخریب تبلیغاتی منافقین را شناخته ایم ... تلفن بزنید به سپاه تا برادران بیایند اینها را ببرند و ته و توی قضیه را در بیاورند » . و رفت به محراب مسجد تا اقامه نماز کند.             

            دیگر پرده ها و ماسک ها ، همه فرو افتاده است

                    

                                                                                                   رحمان کریمی

    نمی دانم برای چندمین بار باید به تأکید گفت که بعد از سی و هشت سال حاکمیت خونبار ، فاسد و سلطه جوی و توسعه طلب فاشیست های معمم و مکلا ؛ دیگر جای ابهامی باقی نمانده است . یا با زبان یا قلم و یا قدم در کار مبارزه جدی و بی غل و غش با آنان هستیم و یا آنکه به بهانه مبارزه و مخالفت ، مسیر را به سود رژیم یا جناحی از رژیم مستقیم یا غیرمستقیم سوق دهیم . به بهانه هایی چون اصلاح طلبی و پرهیز از خشونت ، ورزش دراز مدت دموکراسی و یا فعالیت فرهنگی بدون پوش سیاسی . بی اعتنا به مسئولیت الزام آور و سنگین اکنونی ، به نوعی سر مردم را گرم و شیره بمالیم و وعده های سر خرمن بدهیم . از حیث علمی و عینی ، کسی که به صحنه سیاسی می آید خواه ناخواه هر قدر که زرنگ باشد ؛ نمی تواند موضع واقعی خود را پوشیده بدارد و خواه ناخواه دم خروس از یک جای قبای گفتارش بیرون می زند. کسی که به صحنه سیاسی می آید عنصری سیاسی ست و نه به زیج و لاک خود و یا مثلا در برج عاج نشسته . لااقل از دهه چهل خاصه در زمینه شعر ، اصطلاح « در برج عاج نشسته » متداول شد و این اصطلاح شامل شاعرانی بود که مطلقا کاری به خیر و شر سیاسی و اجتماعی نداشتند ، گرد سیاست نمی گشتند و در عوالم خود سیر و سلوک می کردند. این در حوزه سیاسی مطرح نیست به ویژه کسی که با زبان یا قلم به صحنه می آید و اپوزیسیون به تمام معنا فعال و کوشنده و رو به اعتلای روز افزون را هدف قرار می دهد ، تا آنجا که از محبوبیت ملی و بین المللی آن ؛ نگران هم می شود. ماهیت و درد چنین فردی آشکار است . آنکه در هر پایگاه سیاسی باشد اما خواهان یک مبارزه جدی با تمامیت رژیم است ، هر اندازه که بی خبر از قانونمندی های امر مبارزه باشد ؛ می داند که اپوزیسیون آلترناتیو را زیر سئوال و شک و تردید بردن نوعی خدمت به نظام حاکم است. آنانکه یک جای کارشان لنگ است و ریگی در کفش دارند ، برای فریب افکار عمومی می دانند که چگونه با مفاهیم و کلمات بازی کنند و معرکه بگیرند. آخر آنقدر رژیم فاشستی حاکم بی آبروست که کسی جرأت دفاع از آن ندارد مگر آویزان به جناح یا چهره یی مزور از آن مجموعه کثیف و تبهکار شود، که اگر شد خود را خراب و کثیف کرده است. مگر مردم به تنگ و عصیان درآمده ایران و مجاهدین و مبارزان راستین باید شاهد چه تعداد آدم های حراف حقه باز و عوامفریب باشند ؟ . یکی می گوید اگر مجاهدین خلق کهکشان راه نمی انداختند ، رژیم هم در مقام تلافی ، لیبرتی را  موشکباران نمی کرد !! واقعا زهی بی شرمی . این یاوه و ژاژخواهی را کسی به زبان می آورد که یکی از دردهایش این بود که چرا مجاهدین ، حضرت کم نظیرش را در صحنه ، کنار شخصیت های بین المللی جای نمی دهند . دیگری وقت مطرح شدن محتوای فایل صوتی آقای منتظری حول قتل عام برابر با جنایت علیه بشریت ( تابستان 67 ) ، از سر کین و بغض و خدمتگزاری هرچه بیشتر ؛ فورا کنترل خود را از دست داده ؛ می رود سراغ رهبر مقاومت تا به خیال خام خود او را برابر با خمینی خونخوار کند و با این معادل سازی به شدت احمقانه و رذیلانه زهر بدنامی آن جنایت هولناک را بگیرد. و آن دیگر در حقیقت نه  یقه یک حزب را که خلق محروم کردستان را می گیرد که اسلحه برداشتن موجب بمباران و اعدام دسته جمعی می شود!! .

   کوتاه سخن اینکه فعالیت سیاسی و برگذاری اجتماعات بزرگ باعث خشم و تلافی رژیم می شود ، پس همه « پشت ها به کت ، دست ها روی زانو » و مبارزه مسلحانه یک خلق تحت ستمی که بیش از صد سال سابقه مبارزاتی دارد که دیگر نگفتنی ست مگر آنکه « پشت ها به کت ، دست ها روی زانو » !! .

   امروزه برای آنانکه در صحنه سیاسی اظهار وجود می کنند ، دو خط بیشتر نداریم : یا معتقد به مقاومت و مبارزه با تمامیت شوم رژیم هستند و یا با هر ترفند و بازی با کلمات می خواهند خط سازش را به پیش ببرند. وظیفه ما روشنگری و افشاگری واقعیت های پنهان و آشکار است .