زنان و دختران شجاع بپاخاسته ایران اسیر ! درود بر یکایک شمایان باد که به ندای وجدان آزرده و برانگیخته خویش و نیز فراخوان مظهر برحق مقاومتتان سالار بانوی شجاع ، مریم قهرمان ، پاسخ شایسته را تا به اکنون داده اید . این پاسخ باید به تمامی شهرهای ایران گسترش پیدا کند و ادامه یابد . وظیفه ملی و غیرتمندانه پسران و مردان میهن است که دلیرانه و با حس مسئولیت ، بدین جنبش اعتراضی بپیوندند . جنایتکاران حاکم با لشکر لشکر اوباشان مسلح شان ، در موضع شدید ضعف و وحشت اند و بناگزیر بنا به طینت پلیدشان به روال همیشه متشبث به دروغ و حاشا و صحنه سازی های مضحک شده اند . آنان گویی که هنوز با شهر کوران سر و کار دارند ، به خود اجازه می دهند تا در اوج خشم ناشی از فاجعه شما به شعور انسانی و ملی شما توهین کنند . باید چونان سیلاب خروشان جاری شوید با گام های استوار ، مشت های برافراشته و دهان های پر از فریاد که این است پاسخ بایسته به این مادون جانوران خونخوار ولایتی . نگارنده بی ملاحظه هیچ موازینی جز صداقت و اصالت طبیعی و نه مصنوعی شعر زیر را تقدیم قدوم مبارکتان می کنم :

                                 گلبانوی ایران  بخروش ! وقت قیام است

                                                                                                        رحمان کریمی

از سینه ی پر سوز وطن ، ناله برآید

چون سرخ گلی کز نفسش ، خونابه برآید

از باغ که افتاده بتاراج خزانی 

از خون جوانان گلش ، ژاله برآید

این آتش افروخته بر تارک البرز

خونین دل مام وطن است ، از قله برآید

رفتم که بخوانم همی دفتر ایام

دیدم کز هر ورقش ، خنده برآید

چون حیرت من دید یکی واژه گلگون

گفتا چه تعجب که از خنده ما ، گریه برآید

ایران شده چون کارگه مرگ و تباهی

هر روزه به صنعت ، یکی آلت قتاله برآید

پاسدار فرو مانده بکارش و بسیجی

اینک ز سر عجز ، اسیدپاشان رجاله برآید

ما کارگر خانه ی خلقیم بدین دور زمانه

محسود هزار خشت زن خصم که با ماله برآید

امید من این است که این جمع خروشان

چون خورشید فروزان از همه جا شعله برآید

گلبانوی ایران بخروش ! وقت قیام است

ورنه از دوزخ این دوزخیان صد « ریحانه » برآید

                            رحمان کریمی خطاب به :

وزارت ننگین و بدنام و تروریست پرور ضد امنیت ملی و بشری و حواشی آن

« برو این دام را بر دیگری نِه         که عنقا را بلند است آشیانه »