یک گزاره سخن

             صدای من به تو نمی رسد ، به دشمنان تو چرا

                                                                رحمان کریمی

ایران !

صدای من به تو نمی رسد

اما به دشمنان تو چرا

باید قهرمان اشرفی بود ، مجاهد خلق

تا طنین صدایش بپیچد در گنبد دوّار

بلرزاند ارکان هر که دشمن را

پاره کند چُرت سازشکاران و سهل انگاران را .

ایران !

« الف. بامداد »* شاعر بزرگ محرومت گفت :

« رستم از شاهنومه رفت »**

رستم از شاهنامه نرفت و نمی رود تا به ابد

اما دریغا که امروزه

بسی رستم های فروتنت را بردار کردند 

یلان دلاور بی نظیرت را

به زندان ها ، شکنجه کردند

صدای شاهنامه خوانان در نیامد، هرگز

حقا که شاه تو ، شیخ بود و

شیخ تو ، شاه .

ایران !

اینک سر کردهٌ خود کرده دشمنان تو

چلیده و چپیده در اندرون

از هراس مقاومان اهورایی

دست بلند دعا دارد

به درگاه خدای خود ، اهریمن

تا فرو نریزد درهم

بارگاه بخت النصری اش

به گناه ننگ و نفرت و غرور

آلوده به عذاب و درد و شکنج ملتی

و چه ملت های دیگر.

ایران !

ما می رویم و تو می مانی به جاودان

اما ما را پرسشی ست :

بودن به خفت و رفتن به افتخار

کدامین است در مسلک و مرام تو ؟

·       نام مستعار زنده یاد احمد شاملو

·       سطری از شعر « دخترای ننه دریا » از شاملو

                                      19 سپتامبر 2017

      همصدا با جنبش دادخواهی

                  اشک دختر رَز

                                                                 رحمان کریمی

پرسیدم از دختر رَز

شبی در وصال او :

از چه گریه می کنی مدام ؟

گفتا :

ازین ولایت خراب و آنهمه

شهیدان سر به دار باغ عاشقان

ای نفرین بر این فقیهان و

« ولیّ » نابکارشان .

                        

                  10 سپتامبر 2017

  

همصدا با جنبش دادخواهی

              

                     لنگر و زنجیر

                                                                     رحمان کریمی

لنگر از فریادها بردارید

به دریای فغان زنید

تا موج بر موج طغیانش آوار شود

در پشت دریچه های بستهٌ سرمایه .

چه کم خون کرده است

هول هیولای حریص سرمایه

درماندگان جهان را .

لنگر از سکوت ساکتیان بردارید

که زمان خاموشی نیست

اگر جهان را دادرسانی هست

ما از مُحق ترین دادخواهان زمانه ایم .

از کبوتران نامه رسان نیستیم

ما عقابانیم ،

آسمان پرواز

زیر بال هایمان در تلاطم اعتراض .

کجایند ژان پل سارتر ، سیمون دو بووار

کجایند امه سه زر ، فرانتس فانون ؟

آه که این تبدیل تمدن است

به کمال و غنای سرمایه .

قطع کردند نسل روشنفکران معترض را

تا مغروق جام ها و نام های پوک محتاط شوند .

من لنگر از شعر برنمی دارم

که دوای درد هیچ دردمندی نیست

صنعت ضعیفی ست که بکار شاعران می آید

و بس .

زنجیرهای هر ملاحظه را بگسلید

به خیابان آیید که آمدنتان

خود شعر است ، حماسه است

نبردی رویارو هرچند نابرابر

اما سرشار از سخن زیبای عمل .

چنین است که من

از پس بیش از نیم قرن سرودن شعر

دیگر شاعر نیستم

یک سخن نویس عاصی ام .

هنگام که خون می نویسد تاریخ میهنم

من چگونه با واژگان

نقاشی کنم گل سرخ باغ ها را ؟

لنگرها بردارید و

زنجیرها را بگسلید .    

                                اول سپتامبر 2017