دوربین هایتان را بکارید تا ببینید دماغه خلیج خون و نفت و اسلحه را

رحمان کریمی

ای نیم خفتگان و نیم بیداران آرامشهرهای متمدن غرب !

حیرت مکنید از تجمع ما درامنیت معابر و میادین آسوده خویشتن

اینجا که ما ایستاده ایم در یخبندان خلوتگاه سرد

صدای به بند کشیدگان ایرانیم

فریاد شهیدان و شکنجه شدگان ملتی

اینجا انعکاس نعره های پرصلابت « علی صارمی » ست

تا عروج بر چوبه دار ویک آسمان ستارگان .

یاران من به هر فصل و وقت و فرصتی

آنقدر ایستاده اند به فریاد اشرفی

کامروز می بینمتان که دیگر نتوانید از کنار حماسه ها و فاجعه های مشرق زمین

بی فلش دور بینی ، بی تفاوت بگذرید .

آری هر چوبه دار ، تولدی ست وهر فلش ، جرقه یی

در مغز .

هرچه قهرمانان را برخاک می افکنند

هرچه بر « اشرف » سخت تر می گیرند

صدای مقاومت و پیام پرعصیان خلق ما

جهانگیرتر می شود .

ای عابران لحظه های توقفی کوتاه به کنجکاوی !

دوربین هایتان را بکارید براین جمع هلهله

ما از ایران می آییم ، از سرزمینی که شعرآفرینانش

در زندان ها و پای چوبه های دار هستند

و شاعران بی شمارش * ، بافندگان واژگان و از شدت فروتنی

بسی مغرور و سربلند .

کوچک ترین منم که در شعر و شعار قهرمانان بی همتای میهنم

درمانده ام به عجز واژگان وهرچه سرودن ازآن خویش .

ای عابران دوربین بر دوش توریست و غیرتوریست !

این جمع خون دل خوردگان به سال های سخت ناباور

از تبارخاموشان نیستند .

غلیان سوزان بسی ستم ها را برلب دارند و فقط گوشه یی از آنهمه انبوه

فریاد می کنند .

گام می کنند و خفتگان و بی خبران این سیاره را مگر بیدار .

این جمع ، جمعیت دل پریشانی ایران است

دوربین هایتان را بکارید تا ببینید

دماغه خلیج خون و نفت و اسلحه را .

پنجشنبه نهم دیماه 1389

* نگارنده با عنوان « آن بیشماران » شعرواره یی یازده سال پیش درشماره 482 نشریه وزین مجاهد بچاپ رساندم . همچنانچه بیاد می آورم که ترکیب زیبا و پرمعنا « قرارگاه بی قراران » برای شهراشرف ساخته هنرمند و نویسنده صاحب سبک ناهید همت آبادی بود که بخوبی جاافتاد . درهرحال مأخذی در دسترس ندارم تا بدانم قدمت واژه مرکب بیشماران ازدیگری هست یا نه ؟ هرچه هست درانبوه تولیدات اهل ادب ، نه چیز بخصوصی ست ونه نوبری . فقط مانده بودم که آن را دراین شعر درگیومه بگذارم یا نه .