ای روز
وصال خلق شتاب کن شتاب !
رحمان کریمی
آشنای من مباش
که خود آشنای نا آشنایان بی آشیانه ام
تهیدستان باغ داغ های جانگداز
گلگشت جگرسوختگان میهنم.
مرا صدا مکن
که خود صدای گُنگ نا شنیده ام
به میهنت نگاه کن
که قتلگاه بسی صداها شد.
آه
بر خاک خیمه گاه ملعونان
چه کجاوه ها افتاده
چه پاهای پر از آبله
و چه واژگان تیر خورده
چه لیلی ها و چه مجنون ها
با گیسوی پریشان در بادهای بادیه
خفته اند در بستر ابدیت شرف
آری خفته اند تا معنی دهند
عشق و اراده انسان ناب را.
مرا جستجو مکن که هیچ هیچم
بگرد و بیرون بکش اندر میان ازدحام پوچ
پیکر خونین حقیقت را.
0 نظرات:
ارسال یک نظر