عجایب
الحقایق و مضاحَکه الدقایق ( 2 )
                                                                            
                 رحمان کریمی 
                             
                  ــ 6 ــ
مادری از دخترش پرسید : 
ــ یک سال از ازدواجت با جبار می گذرد. ما هنوز نمی دانیم کسب و کار
او چه هست ؟ 
دختر گفت : 
ــ مادر ! روز اول که به خواستگاری آمد گفت که استاد مدرسه عالی علوم
تربیتی اوین است 
مادر تعجب کرد و گفت : 
ــ دخترم بدت نیاید ... پس چرا خودش اینقدر خشن و بددهن است 
دختر گفتش که : 
ــ می گوید که دانشجوها تربیت شدنی نیستند . اعصاب همه اساتید را خرد
و خمیر کرده اند . 
                                                  ــ
7 ــ 
اول شب بود . ملایی جوان از « جهاد سازندگی » روی تیغه پهن دیوار به
چشم « شرعیات » حوزوی ، دختر همسایه را دید می زد . برادرش در حیاط داد زد : 
ــ مادر یک دزد روی دیوار است 
ملا گفت : 
ــ عوضی ! منم ... دزد در حیاط است 
ــ مادر ! دزد نیست ... شاه دزد است . 
                                               
     ــ 8 ــ 
می گویند حکیمی ( بقراط ) در روزگاران قدیم گفته بود : 
ــ بگو دوستت کیست تا بگویم کیستی 
امروزه باید گفت : 
ــ بگو دشمنت کیست  تا بگویم
کیستی 
                                                    ــ 9 ــ 
ملایی غیرحکومتی که با کت و شلوار رفت و آمد می کرد ، پدر گفتش : 
ــ پسرم رفتی قم تا عالم ربانی بشوی ، حالا که شدی کسوت را از تن
برانداخته یی ؟ 
ــ به خدا که با آن لباس هم خجالت می کشم که میان مردم بروم و هم ترس
جانم را دارم . 
                                                     ــ 10
ــ 
در عهد عتیق ! هزاره سوم میلادی در خارج کشور ککی افتاد در تنبان
جماعتی . هر فرهنگ کاری یکباره سیاستکار و هر به تقاعد رسیده یی آماده نجات وطن
شدند اما کس مرد میدان فرماندهی ندیدند جز شهزاده یی واقعا بی باک و دلیر که هر شب
به برد و باخت دل به دریا می زد و به کازینوها می رفت . شهزاده هم چون به گرد خویش
آن خوشباورها را دید که میان دود و دم خر داغ کردن ، برای او کف می زنند و هورا می
کشند برحسب احتیاط از ترس مبادا شوخی شوخی بخاری از او بلند شود ، در نهایت بی
بخاری شد سراپا یک دموکرات سکولار برشته و کنجد زده . 
                                                   
 ــ 11 ــ 
طلبه یی حکومتی از فرزند شش ساله اش پرسید : 
ــ دلت می خواهد چکاره بشوی ؟ 
پسرک جواب داد : 
ــ ژاندارم بیابان 
پدر تو هم رفت . از سر نومیدی گفت :
ــ اقلا بگو پاسدار 
ــ نه بابا ! مردم به آخوندها و پاسدارها فحش های بد بد می دهند . 
                                                     
ــ 12 ــ 
پسر بچه یی مادر را گفت :
ــ من دیگه شب ها توی اتاق نزدیک بابام نمی خوابم 
مادر پرسید : 
ــ مگر سردار بابا خروپف می کند ؟ 
پسر گفت : 
ــ اون که هیچ ! همش داد و فریاد می کنه که آی اومدن اومدن . کی اومده
مامان که بابام اینقدر تو خواب می ترسه ؟ 
ــ قربونت برم ... هنوز نیامدن ، وای از آن روز که بیان . 
                                                
   ــ 13 ــ 
پاسداری شباهنگام از یکی از کوچه باغ های پل تجریش می گذشت . جلو در
باغی ویلایی ، ملایی بی عبا و عمامه اما با ردا دید که تلو تلو می خورد . سلام و
علیک غلیظی کرد و گفت : 
ــ در این وقت دیر شب نفس مطهر حاج آقا هوا را چه معطر کرده است 
ملای حکومتی سنگینی اش را روی پاسدار انداخت و گفت : 
ــ چه کنیم برادر ! به علت سوء هاضمه امشب سخت ترش کرده بودم . آقا
زاده هم هر شب سر دل پیدا می کند . داشت عرق نعنای وستند واچ می خورد . دو استکانی
هم به ابوی داد تا رفع ترشال شود . 
پاسدار خندید و گفت : 
ــ حاج آقا ! وستند واچ ساعت است . آقا زاده عرق نعنای اسکاچ می زده .
ملا دو قُپه پاسدار را گرفت و فشرد که : 
ــ تو هم برادر از اون ختم ها هستی 
پاسدار جوابش داد : 
ــ چه کنیم حاج آقا ! ما هم هر وقت سردی مان می شود عرق گاوزبان چاپ
سیاه می زنیم . لطفا بروید در باغتان هوا بخورید ، اینجا خوبیت ندارد . 
ملای حکومتی با لحنی در دستگاه حوزوی گفتش : 
ــ پسرم به علم هم توجه داشته باش . شب ها زیر درختان جن ها زیادند که
نفس آدم را تنگ می کنند . 
پاسدار گفت و رفت : 
ــ برید در ساختمان یک استکان دیگر به سلامتی امام راحل و رهبر معظم
بزنید و راحت بگیرید بخوابید . 
ادامه دارد ...     








 
