بـه ســودای ســخن حـق

     به  ســـودای  ســخن  حـــق

                                                                  رحمان  کریمی

در هوای مساعد ، بیرون نیامدم

تا در هوای نامساعد ، بخانه بنشینم .

آن شراره یی  کزآغاز فروزانم کرد

آتشی  جاودانه بود .

اگر برویرانگری توفان بنشینم

شعله ورتر خواهم رفت

و اگر بر تلاطم  دریـا

شتابنده تر .

گنهکاری من وچون من

برپیشانی  بلند میهنم  نوشته اند :

«  آزادی  و عدالت خواهی  »

این همان گناه کبیره یی ست 

که سرگردان  جهانم  کرده است .

اگرم ازاین گناه 

لب دوخته و پای درزنجیر

ازتبعیدگاهی  به تبعیدگاه  دگر برند
همچنانم  هراسی نیست .
کدامین  سلاح کاراتر از ایمان
کدامین  انگیزه زیباتر از حقیقت ؟

آزادیخواه و عدالتجویم 
« همین گناهم   بس » *
 جام  شوکران دردست
به سودای سخن حق
 جهان را بیک جرعه
کوتاه توانم  کرد .

* با تغییر ضمیر ، برگرفته از حافظ