عبور تلخ طنز از خون انبار خرابه های حلب

                                                                             رحمان کریمی

آه

ای کودکان آرام خفته

در آغوش بی شیر مادران

از گهوارهٌ دخمه ها و آوارها

که آواز صلح طلبان

چونان نعره های مغرور پلنگان

بر نعش آسان شکار شدگان

آفاق مرگ و جنگ را در نوردیده

تا خانه ملل

از خواب ابدی زمستانی تان برخیزید

و سجده کنید بر بخشندگان روزگار سخت .

آه

ای دلبند دُردانه های جهان صلح !

بر جاده های ناگزیر چراها

چرا گریه می کنید ؟

نکند در ضیافت پرکرامت خدایان

از بمب های اناری و هندوانه یی

از گلوله های شکلاتی و آب نبات های چوبی حوزوی

از پرخوری ها ، دل پیچه گرفته اید .

آه

ای عزیز عزیزان

در دخمه ها و آوارها و جاده های صلح

تیزاب اشک هایتان که می شکند

هر سنگ صبوری را که نمی فهمد این جهان را

گوش دهید به میزها و دیدارها و میکرفن ها

که چه سان بر اشک بیهوده شما

اشک تمساح می ریزند .

حقا که اشک تمساح حتا در ساحل مرده

کاری تر و دلخراش تر از اشک شما و حلب .

آه

کوچولوهای سرگردان خوشبختی

بزرگان تان با سخت ترین پیکارها

پیش غول های مهربان ، کوچک

دیگر تمام جهان پر از بزرگان است

که این پیر نمی داند به جای شما

چگونه سپاس کند اسد و خامنه یی را

پوتین و اوباما را

و اروپا را حتما .

آه

ای بچه های به خاک و خون و مرگ آلوده !

قدر اینهمه رحمت و نعمت و عنایت را بدانید

نا شکری مکنید که عین گناه است

شاید که فردا ، چنین گسترده سفرهٌ رنگینی را

ارزانی شما نکنند.

پدران و مادران قدرشناستان نیک می دانند

که کفران نعمت ، بزرگ گناهی ست

نابخشودنی .

آه

ای کوچولوهای هنوز دین و آیین ناشناخته !

پناه برید با بزرگانتان به پوزش

به درگاه پرفتوت خداوندان زر و زور مهربان

و جبران کنید به حرمت صلح آنان

گناهانتان را .

آه

ای کودکان چپلوی حلب !

رخساره و اندام امروزین شما

رنگین و پر زخم

از باغ های پربار نمرودیان است

سجده برآرید بر کبوترانی که

با میوه های تیر

بر خاک منقلب بابل خفته اند .

آه

ای کوچولوها ، سربازان بی سلاح !

تکیه کنید بر تفنگ ها و شانه های مصمم

پدران و برادرانتان

که شمایان شهید شاهدان زنده

فردایید . 

                      19 دسامبر 2016 

             پایان دوران و بهترین موقعیت برای برخاستن مردم ایران

                                                                                                   رحمان کریمی

    دوران مماشاتگران ایران گِیتی به یقین بپایان رسیده است و آخرین تشبثات مذبوحانه آنان برای کارشکنی در راه دوران جدید ، بیهوده و عبث است . ایران گِیت نه از زمان ریگان چهره نمود بلکه از هموار کردن راه برای رسیدن به قدرت خمینی آغاز شد. جامعه تشنه آزادی و عدالت اجتماعی ایران نادیده گرفته شد . مخوف بیرحمی را کاندید کرده بودند که هم جنبش های ترقیخواهانه را قلع و قمع کند و هم متکی بر بستره سنتی تاریخی ایران ، منطقه را به فرقه گرایی مذهبی و جنگ های محلی سوق دهد. او و همگنانش شعار ضد استکباری را هم وسیله تثبیت موقعیت داخلی خود کردند و هم با این ترفند بی عمق و ریشه ، در کشورهای اسلامی به عضوگیری پرداختند. اوضاعی را که امروز در خاورمیانه شاهد آن هستیم ، خمینی دجال و قتال اولین کلنگ آن را به زمین کوبید. کلنگی که آن ملعون نابکار بلند کرد در حقیقت شروع یک استراتژی بنام « کمربند سبز » بود که برژنسکی طراح آن قلمداد می شود. این استراتژی سراسر فاجعه و ضد مردمی را ایران گِیتی ها اعم از دموکرات ها ، لیبرال ها ، محافظه کاران تا برسد به نئولیبرال ها و چپ های مدرنیزه شده ، همه و همه دنبال کردند و به نوعی هوای حاکمیت خونبار و فاسد ملا – پاسدار فاشیستی را داشتند ، گیرم با تبلیغات و الفاظ گمراه کننده و سیاست یکی به نعل و یکی به میخ . طبق آمار رسمی ، دولت اوباما از زمان جنگ دوم بدینسو بیشترین فروش تسلیحاتی داشته است . و بنا بر همین آمار فروش اسلحه اوباما دو برابر فروش بوش ها ( پدر و پسر ) بوده است . چه کسی این خدمت بزرگ را به امپراتوران اسلحه کرده ، همانکه هنوز کاری نکرده به دریافت جایزه صلح نوبل مفتخر شد یعنی آقای اوباما ! یعنی همان کسی که اخیرا پز داد که « من بدون شلیک یک گلوله قرار داد اتمی را بستم » !! . یکی باید به این بابای راه حل دیپلوماسی بگوید که تو لولوی سر خرمن خاور میانه را پاسداری کردی تا بتوانی میان دعواهای خونین و ضد بشری ، آن میزان از اسلحه را بفروش برسانی . آقای ترامپ هر چند یک تاجر میلیاردر است اما بیرون از سیستم و قواعد معمول بازی نو استعماریان به پیروزی رسیده است . اعضای کابینه ایشان همه ضد سیاست ایران گیتی هستند و رژیم ددمنش تفرقه افکن و توسعه طلب وغاصب حق حاکمیت ملی ایران را برنمی تابند . این بی تردید بهترین و مناسب ترین موقعیتی ست که مردم ستمدیده و بستوه آمده ایران از آن استفاده کنند . در سال 88 جمعیت عظیم مردم در خیابان های تهران می گفتند « اوباما با مایی یا با اونا » و آقای نئولیبرال اوباما ، مردم ما را بی جواب گذاشت که هیچ ، نامه محرمانه هم به خامنه یی فاسد جلاد نوشت که « با اونا » یعنی تو و رژیمت هستم . حاصل این سیاست کثیف ایران گِیتی منجر به سرکوب آزادیخواهان و « کهریزک » شد .

   امروز دیگر عقربه زمان و شرایط آن چرخیده است . امروز مردم ایران مسئولیتی بردوش دارند که موقعیت جهانی و منطقه یی آن مساعد و فراهم شده است . باید اعتراضات پراکنده را بهم پیوست . باید اعتصابات را همچون حلقه زنجیری با هم کرد و نپنداشت که به قول بوشهری ها « هرکی سی خودش » . ایران زمین انبار باروتی ست سرشار از زخم ها و دردها . باید بر این همه درد و مصیبت ، کبریتی زد . باید موقعیت تدافعی نابکاران را فهمید و بپا خاست . مقاومت سرفراز ایران طی سی و هفت سال تمامی سرمایه های خود را برای رهایی مردم ایران با دادن قربانی ها و دیدن صدمات باور ناکردنی در نهایت صفا و فدا مصروف این هدف مقدس کرده است . مردم ایران باید مطمئن باشند که مجاهدین خلق و مبارزان راستین هرگز حاشیه گرد نخواهند بود و خود را سپر بلای خلق محروم شان خواهند کرد . « شیاخین » ( ابتکار لغوی آقای حسین پویا ) و پاسداران و بسیجی هایشان همه به نوعی مثل خودشان فاسد و ایمان و عقیده از دست داده اند . آنان هستند که از خشم ملت در هراسند . باید بر ترس و محافظه کاری غالب آمد و کار را یکسره کرد. به قول ضرب المثل فارسی خودمان : « مرگ یکبار ، شیون یکبار » .     

                                  آزادی ایران ، مسئله است

                                                                                    رحمان کریمی

بودن یا نبودن چون منی ، مسئله نیست

آزادی ایران ، مسئله است .

اینک ،

ای شقیّ جهنمی !

طالع منحوس ترسان تو

در مدار عقرب ،  طناب زهر

چونان هالهٌ قدیسان دوزخی

برحلقوم یاوه گوی تو .

تو هیچ نبودی و نیستی ، جز

سپاه شرور جانیان بی سر و پا

و طراران جانی با سر و پای جهان .

من که کاره یی نیستم

این یاران منند و ستمدیدگان خلق

که تو نابینای فاسد مغرور را

رسانده اند تا به پای گور .

از حکمت پرعبرت هستی

جام زهر مرگ هم دوگانه است

جام شوکرانی که سرکشید

دانای عصر خود ، سقراط

در شامگاه محبس اشرافیت آتن

به افتخار

جامی که تو و سلف بی اعتبار تو

سرکشیدید به خفت و خواری .

بمان که جهان ساقی تو هست

تا آخرین جام ختم تو .

آی ایران ، آی بالندگان امروز و فردا !

این پیر نه شاعر است و نه نویسنده

یک ساده عملهٌ واژگان ستمدیده ام و بس .

دیر یا زود با کاروان از یاد رفتگان همراه  

اما ای یاران رهکوب آزادی  

روزی که رسیدید به میدان آزادی

سلام کنید به جای این رفتهٌ دلسوخته مشتاق  

مریم و مسعود و هر مجاهد و مبارز خلق را 

پژمرده گلبوسه های من نثار شما .

بودن یا نبودن چون منی ، مسئله نیست

آزادی ایران ، مسئله است .