سه سخن فراز هشدار بهاری

                                                                       رحمان کریمی                                           

  

                                      ــ 1 ــ

هر گل که می بینم ، دهدم هشداری

بر بستر خود خفته یا که بیداری

تا کی بکنی وصف من و فصل بهاران را

برخیز و بکن ، میهن خود گلزاری .

                                   ــ 2 ــ 

در قامت یک شاخه گل ، درد و محن می بینم

هر روزه ، رخساره رنجور چمن می بینم

تو سارق بی شرم ، فقط خود بینی

من بلبلان را به قفس ، در باغ زاغ و زغن می بینم .

                            ــ 3 ــ

بهار ، اشاره یی به کهنسال آرزوی شماست

نشانه یی بدیع از میل کامجوی شماست

بهار آزادی نمی آید با چرت و پرت های مخملی   

که آمدنش به همت و قدر آبروی شماست .

                                        27 اسفند ماه 94   

سخن فراز یا به قول شاعران ، شعر « مرغ پیر » نوشته یا

سروده سال 1345 بعد از درگذشت دریغ انگیز دکتر مصدق

رهبر نهضت ملی ایران است که سال ها در کنج غبارگرفته

حافظه جا داشت تا 30 سال پیش ، به تبعیدگاه ؛ در مجموعه یی

آمد . مخلص هرگز از قلمزنان تقویمی نبوده ام اما اینک بل

به تأملی ، آوردنش را کم ضرر دیدم .

                                         دو سخن فراز انگار که هیچ :

                                                                                 رحمان کریمی

                                مـرغ پیـر

مرغ پیری که به منقارش

بار صد تجربه داشت

از سر خانه گذشت

گفتم آیا نتوانی پایین تر

گفت کار از حرف گذشت .

آه

مرغ پیر ،

از سر این خانه گذشت .

                    ای کودکان سرگردان اجاره یی !

ای کودکان سرگردان اجاره یی

در خیابان های پریشان حال عصبی

در آسمان تاریک نگاه شمایان

ستارگان نیز ، گرسنه و سرگردانند .

و ماه ،

در خسوف اهریمنی وقت

به جستجوی گندمزاران بهشت خدایان زمین

در طغیان اعتراض .