رحمان کریمی
وقتی مخوف ترین استبداد لگام گسیخته عصر حاضر
درپناه سکوت پاسداران سیاسی حکومت جهانی سود
وسرمایه ، همچنان به جنایات قرون وسطایی خود
ادامه می دهند ؛ وظیفه شاعران و نویسندگان متعهد
است که آسوده از آرایش و پیرایش لفظی به صراحت
با دژخیمان سفاک مقابله کنند .
دریک کسوف خونین بدهنگام
شرورترین تبار ابلیسان
از ظلمت اندیشی ی واحه های منسوخ عهد عتیق برآمدند
تا صدارت کنند به تاریک ترین تباهی ممکن
برسرزمین آفتاب میترایی .
زنان معصوم اهورایی را درحجاب ابر
با پاره های آتش شفق سنگباران کردند و تکبیرگویان گفتند :
آنک ،
خشت خشت دوزخ خدا
از آن شمایان باد !
