رحمان کریمی

دو شعر زیر با افتخار تقدیم می کنم به خانم زهره محسنی پور نویسنده و نقاش هنرمند هوادار مقاومت ایران بپاس ارزش های والای انسانی اش و رنج و دردی که همچون همزاد در ایام زندگی با او بوده و هست. 

درباران می آید
با تن پوشی  از گیاه و باد
زمزمه یی از جویباران موسیقی
ودهانی  بسته از آواز .

در باران می آید
سرانگشتان نحیفش  شاخساران پرواز
وچشمانش :
کهکشانی ازازدحام ستاره ها و دریاها .
ردای خاوران را بردوش می گیرد
تا سواد غربت را بپوشاند .
با ترنّم باد بر دریاچه های نیلی
رنگین کمانی  از جذبهً اصوات و الوان
به انزوای بُهت بادیه  می برد
و آب گوارا ازحافظه می نوشد .

     

                                                          رحمان کریمی

   در ایام اخیر دو مقاله از آقایان « مهرداد هرسینی » و « محمد قرائی » در باره کنوانسیون جوامع ایرانیان خواندم که هر دو از منظر محتوایی ، جالب و خواندنی بودند . نگارنده توجه خوانندگان گرامی را بدین نکته ملموس و حساس جلب می کنم که وقتی در نظر بگیریم که رژیم مرگبار و اوباش فاشیستی ملا – پاسدار حاکم بر ایران با تمام قوا و امکانات در دسترس در پی حذف مقاومت ایران از صحنه سیاسی ملی و جهانی ست که اگر ممکن نشد که خوشبختانه هرگز نخواهد شد ، لااقل آن را کوچک ، کمرنگ و بی اعتبار و بی بخار کند که این انتظار را نیز با خود به گور خواهد برد ؛ می توانیم به اهمیت و ضرورت همه جانبه برنامه شکوهمند و کوبنده و گیج کننده کنوانسیون جوامع ایرانیان واقف شویم . هنوز چنین برنامه یی بپایان نرسیده ، اثر کوبنده آن را در زوزه واژگان بریده مزدوران گرفته تا دیگر ایادی رژیم قابل رؤیت می شود. جنس جَلـَب ملا - پاسدار خون و مال و عِرض و غرور و عزت و فهم و شعور ملت خوار ، یک پاپاسی هم تا برایش سود و استفاده یی نداشته باشد نه خرج می کنند و نه به کسی می دهند . حال در نظر بگیریم که برای محو یا تضعیف سازمان پرافتخار مجاهدین خلق ایران ، طی سال های متمادی چه خاصه خرجی های بی حساب و کتاب کرده و همچنان می کنند . کسانی که با دجالیت ها و ملعنت های خود روی شیطان را سپید کرده اند ، احمق نیستند که چنان هزینه های سنگین و سرسام آوری را خرج سازمانی کنند که یک فرقه کوچک است و نه یک سازمان فعال و تهدید کننده. خرج سازمانی کنند که به علت یک خروار اشتباهات فاحش رهبری !! دارد در خود فرومی ریزد و آب می شود !! . برای یک ناظر و مشاهده گر بی طرف که نخواهد از موضع حب یا بغض نگاه کند ، بخوبی قابل فهم است که برخلاف گرد و خاک بلند کردن های مأموران لباس شخصی رژیم در خارج و داخل کشور و انواع معاندان و انتقامجویان ، این ملا – پاسدارهای حاکمند که دشمن قوی پنجه و از پای در نیامدنی خود را بخوبی می شناسند و عیار و پتانسیل مبارزات سیاسی آن را هرچند به گونه زهر مار هضم و جذب کرده اند و چنین است که تب و تابی به جانشان افتاده است که جز مرگ ، دوا و درمانی برای آن نیست .

                                                                      رحمان کریمی

                          ــ 1 ــ

وصف هر سبزه و گل

پیش ازین نیز شده ست

وصف انسان بکنیم

که هنوزش به کران

پیدا نیست .

                  ــ 2 ــ

گرچه شبنم وار

بر برگ خزان افتاده ایم

تابش خورشید باید

ما نباشیم ، باک نیست .

                   ــ 3 ــ

نسیم به قامت مهتاب

می وزد بی تاب

مگر به ماه و باغ

تکیه داده یی امشب ؟

              ــ 4 ــ

چشم بر هم بزن

ای غنچه نشکفتهٌ صبح

که تماشاگر این باغ

به جان منتظر است .

                                                          رحمان کریمی

در کشتزاران عصر

سایه های ویران شامگاهی

بُریده های مانده از آفتاب نیمروزی را

به زنگاره می گیرند .

کبوتران عاشق

از عرشهٌ شناور پرواز

بزیر می آیند

و آخرین رمق آفتاب را

نوک می زنند .

و من

به پرندگانی می اندیشم

که هنوز

در ظلمت های بایر میهنم

به جستجوی دانه اند .   

تقدیم به مریم قهرمان پرچمدار مقاومت سرفراز و خونبار ایران در عرصه متلاطم و نامساعد بین الدول 

                                           رحمان کریمی

دنیا ، ز یاد برده است ، آیین حق جویان

ما مانده ایم به حیرت ، با جرأتی سوزان

دریانورد خویشیم ، با قایقی شکسته

بس دیده ایم عمری ، خشم و خروش توفان

بس موج ها که برخاست ، غوغا کنان کف آلود

گویی که مست کردند دیو و ددان دوران

هر ساحلی گریزان از ما و مانده دریا

هر کشتی یی که دیدیم بی ناخدا و سکان

در سردی سیاست ، اشرار کنند ریاست

اما صدای رهرو ، فواره زن و جوشان

این ناو ساحل جوی جاری میان توفان

دشمن کند به پندار تقویم حال و روزان

رحمان بزن پارو ، دنیا شده ست جادو

بر عرشه اند یاران ، با ناخدایی کوشان

                                                 اول فوریه 2014