رحمان کریمی

دوران خمينيسم و اوج خصلتهاي تاريخي و نقش رهبري( 2 )

 در نوشتار پيشين با همين عنوان، گفته شد که مسائل را نمي توان به طور مجرد و انتزاعي مورد مطالعه و شناخت قرار داد. تمامي پديده هاي طبيعي و اجتماعي در يک ارتباط و پيش زمينه ارگانيک در رابطه با هم قرار دارند. جوامعي که طي قرون و اعصار تحت سيطره مطلق استبداد به سر برده اند و نتوانسته اند به آزادي و کسب آگاهي هاي اجتماعي - سياسي و فرهنگي و اقتصادي برسند، عمدتاً تا سطح روشنفکران واجد ديد و شناختي تجريدي هستند. وقتي روشنفکران چنين باشند، تکليف مردم عادي از پيش روشن است.

خميني واقعاً بلايي بود که در اواخر قرن بيستم بر ملت ايران و جهان اسلام نازل شد اما او پديده يي خلق الساعه نبود. ريشه در تاريخ داشت و ايضاً حضور نکبت بارش در زمان حياتش. وقتي مي گوييم «ملا لوژي» چيزي ميشود مثل فيزيولوژي، بيولوژي و پسيکولوژي. بيولوژي يعني علم زيست شناسي. پس ملا لوژي به معني علم ملا شناسي ست. فرق اين علم با علوم ديگر اعم از انساني يا تجربي در اين است که علوم در مسير تکاملي خود از يک سلسله قواعد و قالبهاي به اثبات رسيده و مطمئن برخوردارند. جانور شناسي که پايه ملا شناسي ست،در برابر اين نوع جانور هنوز درحال تحقيق و تجربه و کشف قانونمندي هاي حياتي اين پديده شگفت و استثنايي عالم وجود است.

                                                                          رحمان کریمی


•    این دوران ، تسخیر ایدئولوژیکی جهان اسلام است با مبانی بنیادگرایی ملایان و متشرعان قدیم و فرصت طلب جدید.
•    چنین عصری، نیازمند یک آلترناتیو مترقی اسلامی ست که از منظر ذهنی و عینی با سنگین ترین بهای ممکن در تقابل و تعارض، فعال بماند.
•    درک این مقوله ضروری تاریخی با دیدی همه جانبه نگر، قابل فهم است.
•    نقش رهبری نه جدول ضرب است ونه لگاریتم. متغیری ست تابع مجموعه شرایط زمانی و مکانی و ایضا جهانی. 

  با دید انتزاعی و تجریدی نمی توان به شناخت درست وکامل هر موضوع و پدیده علمی، اجتماعی و سیاسی رسید. پدیده ها واجد یک استقلال بی واسطه وجودی نیستند که بتوان مثل یک شیئ، مثلا یک گلدان گذاشت جلو خود و آن را شناسایی و تعریف کرد. پدیده های اجتماعی همچون طبیعی، در رابطه ارگانیزم با هم هستند، مثل اعضای یک بدن. انتزاعی نگران از زمره کسانی هستند که یا معلول را بنا به فهم خود مورد بررسی قرار می دهند ویا در نهایت به دنبال یکی دو علت می روند و حکم صادر می کنند. در نهایت کار اینان مثل گزارش یک مسابقه است که نیاز به مفسر پیدا می کند. همه جانبه نگران هر معلول را حاصل بسی علت ها و عوامل گوناگون که یا در تضاد با هم عمل می کنند ویا در توافق و وحدت تأثیر، می دانند و خود را روی درروی مسئله یی بس حجیم وپر محتوا و ریشه یاب می بینند. حال اگر موضوع یک سازمان سیاسی باشد، همچنان می توان آن را انتزاعی وتجریدی مورد مطالعه قرار داد یا همه جانبه و فراگیر. سال هاست که من شاهد منتقدان وابسته و غیروابسته هستم که سازمان مجاهدین خلق ایران را به دلیل حضور بسیار فعال و چشمگیرش درصحنه ملی و بین المللی، مورد نقد و ایراد و تخطئه قرار داده و همچنان پرشتاب تر می دهند. تعداد منتقدان بی غرض که فقط از موضع ایدئولوژی ویا تفکر ویژه خود برخورد کرده اند، بسیار اندک می باشند . عمده مخالفان به ظاهر منتقد این سازمان پایا و پرافتخار، کسان و جریاناتی بوده وهستند که به دلایل قابل فهم بر پیکره پراز زخم و خون این دلاور تشکل ؛ بنام انتقاد نمک پاشیده اند و خواسته یا ناخواسته از عمل خود دشمن را شاد و راضی کرده اند. انکار حقیقت مثل خود حقیقت چندان مشکل نیست. وقتی می گوییم « منتقدان » البته بریده مزدوران و مشکوکان و رمیدگان در پی اثبات حقانیت تشخیص خود، شامل نمی شود. زیرا تکلیف خود فروختگان معلوم و عذرشان مشهود !! اما رمیدگان و کنارکشیدگانی هستند که یحتمل بیشتر از آن مأموران، در انتظار شکست و ناکامی سازمان مجاهدین خلق هستند تا بگویند که حق با ما بود و رفتن ما از سر ضعف و ناتوانی نبوده است. و چون آرزوی شکست از پی سال ها به دلشان  مانده، می خواهند چنگ در امعاء و احشای سازمان فروبرند تا در درجه نخست رهبری ونقش آگاهانه تاریخی او را نفی و لوث کنند.