بعد از صدای انفجار عظیم شکست رژیم ، صدای حرفه یی وزوز مگسان وزارتی 

بعد از صدای انفجار عظیم شکست رژیم ،  صدای حرفه یی وزوز مگسان وزارتی

                                                                                    رحمان کریمی

 

   در جریان توطئه تروریستی ویلپنت ، نکته یی که همگان بر آن واقفند و اشاره هایی هم در نوشتارها و گفتارها بدان شده است ، تا بدان حد مهم و قابل تأمل است که به صِرف فهم آن نمی توان به سادگی از آن گذشت. آخر شیخک ملعون خامنه یی و مهره های درشت ولایت فقیه غافل و جاهل نیستند که ندانند چه طرح تروریستی در کله دارند که در صورت موفقیت ، عواقب سنگین غیرقابل پیش بینی به دنبال خواهد داشت. طرح روی یک فرد پیاده نمی شد. ابعادی وسیع و جهانی داشت. باید برای رژیم هدف اصلی و محوری آنقدر واجد اهمیت باشد که پیه همه چیز را به تن مالیده باشند تا پای طرح خود بایستند. دیپلمات تروریست اسدی به سه مزدور تروریست در خدمت می گوید : « هدف مریم است . بمب را در نزدیکترین نقطه او بگذارید و اگر نشد پرتاب کنید میان جمعیت » این نشانگر رنج و عذاب هر روزه خامنه یی ست از وجود و حضور قهرمان ملی ایران خانم مریم رجوی در صحنه سیاسی ملی و بین المللی . بیانگر عجز و ناتوانی رژیمی ست که با جهان سیاست قلدری می کند و تاقچه بالا می گذارد. درماندگی رژیمی ست که همه راه های نابود کردن مقاومت را رفت و نتیجه یی نگرفت تا ناچار در خیال پنبه دانه یی خویش مصمم به آخرین راه حل شد. پس وقتی ما می گوییم مریم قهرمان مبالغه نکرده ایم. کسی که این چنین یک رژیم یاغی و بی رحم را در عرصه وسیع سیاسی به بی تکلیفی می کشاند که ناگزیر می شود دست بدان طرح بزند ، اگر قهرمان نیست پس کیست ؟ 

   بعد از عزیمت موفقیت آمیز سلحشوران اشرفی به آلبانی ، دست تبهکار رژیم از موشک پرانی و روز و شب شبیخون زدن کوتاه شد. آنچه برایش ماند بریده مزدوران و مزدوران حرفه یی بود تا نقش موشک ها و توپخانه های کاغذی را بازی کنند. این بی شرمان شرف از دست داده تا به امروز بدین وظیفه خائنانه ادامه داده اند و تا رژیم هست ، ادامه خواهند داد. این ناپاک فطرتان که مزدوری خود را حرفه یی کرده اند ، سرگرمی روزانه شان هم شده است. از هر آب به سود رژیم و علیه مقاومت ایران می خواهند کره بگیرند. حالا که به دلیل اسناد و مدارک متقن ، دیگر مثل ابتدای امر نمی توانند نعل را وارونه بزنند که توطئه از خود مجاهدین است ، چسبیده اند به سه مزدور تروریست معلوم الحال که چرا مجاهدین خلق آنان را نشناختند و ازین اراجیف و مغلطه بازی ها.

    پاسخ ما به آنان :

هر کس که کمی به امر تشکیلات آشنا باشد هرگز هوادار را با عضو قاطی نمی کند. این شامل همه احزاب و سازمان های سیاسی می شود. تشکیلات پولادین مجاهدین خلق که جای خود دارد. محدوده یی که هواداران می توانند مسئولیتی بعهده بگیرند ، مشخص است :

1 ــ  شرکت در اکسیون ها و اجتماعات .

2 ــ  جمع آوری نیرو برای شرکت در اجتماعات.

3 ــ  همراهی با تیم های مالی کار.

4 ــ  چه به صورت فردی یا جمعی برای جمع آوری امضا از افراد و شخصیت ها.

5 ــ  میز کتاب گذاشتن در معابر عمومی.

یکی اگر یک قرن بدین امور مشغول باشد هرگز نمی تواند اطلاعات مهمی از درون تشکیلات بدست آورد. اگر می شد تا کنون اثری از تشکیلات مجاهدین خلق باقی نمانده بود. مگر روحانی و قصیم و یغمایی که عضو شورا بودند چه اطلاع مهمی از تشکیلات مجاهدین خلق با خود بیرون آوردند که امثال این سه مزدور انچوچکی برای رژیم بیرون آورده باشند. هوادار را با مجاهد خلق نمی توان یکی پنداشت. مجاهد خلق شدن مراحل و شرایط خاص خود را دارد و بدین آسانی نیست. در اجتماعات به صف اول آمدن و عکس گرفتن که دلیل اهمیت آن فرد نیست. هر هواداری می تواند این کار را بکند. همچنانکه هر هواداری می تواند با کادرهای مهم مجاهدین خلق عکس بگیرد. هیچ کادری نمی گوید : من با تو عکس نمی گیرم. ببینید که این مزدوران حرفه یی در تنگنای انجام وظیفه و کینه شتری خودشان به چه ریسمان های پوسیده یی آویزان می شوند و در داغ و جنون شکست به چه خس و خاشاکی متوسل ؟ امروز برای وز وز کردن ها ، فضای خارج کشور برای شما مگسان وزارت بدنام ؛ باز است. باز است زیرا هنوز سیاست استمالت از رژیم نقطه نخورده است و رسانه هایی چون بی بی سی با جان و دل پذیرای شمایانند. هر بار که آنجا به فخر ژاژخایی علیه مقاومت سرفراز ایران می نشینید اعتبار و اصالت آن را نا خواسته به اثبات می رسانید. بدانید که این خائنان امثال خودتان و اضداد اند که برایتان کف می زنند و نه آزادیخواهان وطن پرست که چشم براه خلاصی از جرثومه رژیم ، روز شماری می کنند.