با شکوه تر از پیش ، پیش بسوی دیدار ایران و جهان در ویلپنت

                       با شکوه تر از پیش ، پیش بسوی دیدار ایران و جهان در ویلپنت

                                                                                                        رحمان کریمی

به راستی اجتماع عظیم سالانه « ویلپنت » در تاریخ احزاب و جنبش های ملل تحت ستم استبدادی ، بی سابقه و یگانه است . حتا می توان این اشاره قابل ملاحظه را به جهان غرب نیز تعمیم داد . و از یاد نبریم که جنبش های دیگر از حمایت یک اردوگاه جهانی برخوردار بودند. اگر از ژاژخایی ها و مغلطه و سفسطه و تحریف و تقلیب خرده مزدوران قره نوکر و خائنان مزور بندباز واژگان و نیز معاندان زمینگیر بخیل و تنگ نظر بگذریم ، این فستیوال با شکوه ملل با میزبانی مریم قهرمان و ایرانیان آزادیخواه ، نمودار و بیانگر انرژی و شوق و ایمان بی نظیری ست که بدون صدق و صفا و اراده آزاد تک تک دست اندرکاران نمی توانست آنچنان که دیده ایم و بزودی خواهیم دید ، صورت تحقق پیدا کند . نگارنده به صراحت و اطمینان ، این نظر شخصی خود را به عنوان یک هوادار، بارز می کنم که عامل محرکه را باید در همان انقلاب اخلاقی – انسانی که مجاهدین خلق آن را انقلاب ایدئولوژیکی درونسازمانی می نامند ؛ جستجو کرد. هر کدام ما سال هاست که دور از وطن در جوامع غربی زندگی می کنیم ، جهانی پر زرق و برق و پرجاذبه برای رفاه طلبی و اعتلای سطح زندگی شخصی . حالا یاران مجاهد خلق را مدّ نظر قرار دهید که به الحمدلله هم چشم دارند برای دیدن ، هم گوش دارند برای شنیدن ، هم هوش دارند برای فهمیدن هر چند زندگی مرفه و راحت و آسوده داشتن نیازی به هوش ندارد. این میل و غریزه و حس آدمی ست که اگر به شئون و اهدافی معتقد نباشد می تواند با دوز و کلک هم که شده برای خود فراهم کند . دشمنان به اینجا که می رسند ، فرقه و فرقه گرایی را علم می کنند !! . ما ساکنان و میهمانان ناخوانده غرب شاهد فرقه های مذهبی هستیم . دوتا خانم یا آقا در بعضی معابر با در دست داشتن دوتا جزوه و دفترچه تبلیغی ، سینه دیوار می ایستند و عابران را نگاه می کنند یا در خانه شما را می زنند و به مجرد پاسخ منفی شنیدن راهشان را می گیرند و می روند. داستان فرقه هایی را هم شنیده ایم که مدتی زیر سیطره و نفوذ یک شیاد یا بیمار روانی بوده و بعد یا خودکشی دسته جمعی کرده اند ویا متلاشی شده از یاد رفته اند . واقعا چقدر زهر و کینه و بی انصافی می خواهد که یک جنبش ایثارگر و از پای در نیامدنی که بسیار توفان ها و امواج سهمگین را از سر گذرانده و آبدیده تر و فعال تر و جهان گستر در تقابل کامل با یک رژیم دین فاشیستی به شدت بی رحم و محیل و صاحب حمایت های مستقیم و غیر مستقیم کمپانی ها و دولت های مخل آزادیخواهان ، قرار دارد . آنانکه انقلاب درونسازمانی مجاهدین خلق را بزعم خود تخطئه و لوث می کنند ، از خود خبر ندارند و نمی خواهند داشته باشند و سرکی به غرایز بی تاب کننده و جوشان اندرون خود بکشند که به صورت یک تابلو داغ و درشت « خود خواهی » درآمده است . آنان و شاید دیگرانی هم باشند که فقط به رونمای مسایل و وقایع و عناصر و کل جامعه نگاه می کنند و کاری به شخصیت درونی که خواه نا خواه جلوه هایی از آن را در بیرون هم می توان دید ، ندارند. اگر یکی از دستاوردهای درخشان و بی مانند « فرقه » !! همین ویلپنت باشد ، مخلص قربان می روم چنین فرقه زنده و جوشنده و توفنده یی را . ویلپنت حاصل بی چون و چرای فعالیت بی وقفه و صمیمانه و اختیاری ایرانیان است که نمی خواهند فقط برای خودشان زندگی کنند . در نهایت درماندگی و بی عملی و کین و حِقد، عکس هایی از چند جوان خارجی چاپ می کنند که یعنی از ایرانی در ویلپنت یا خبری نیست یا اندک اند !! . ویلپنت یک دریای مواج انسانی ست که البته دوربین های یک چشم وزارتی ، فقط بیشتر از چند تا خارجی را نمی تواند ببیند . برعکس هیاهوی بی حاصل و همیشگی رژیم و ایادی رژیم ، نقطه قوت و محور ارزشی ویلپنت در همین حضور خارجی هاست از اروپایی گرفته تا آفریقایی ، آمریکای لاتینی و به ویژه جهان عرب . رژیم با آنهمه امکانات مالی و دیپلوماتیک حق دارد ، نفوذ خود را در جهان تقویت و گسترش دهد ولابی بسازد اما اپوزیسیون این رژیم فقط باید ایرانیان که همه چیز را می دانند ، دور خود جمع کند ! . مقاومت ایران در طول سال بسی اجتماعات و اکسیون های ایرانی در جهان دارد . ولی ویلپنت دیدار جهان است با ایران . ایرانی که اخبار دردها و مصیبت هایش توسط رسانه های غربی منعکس نمی شود. ایرانی که سی میلیون زیر خط فقر دارد و پنج هزار زن کارتن خواب ، ایرانی که هر روزه در شهرها و زندان هایش چوبه های دار برقرار است ، ایرانی که اقشار و طبقات زحمتکشش به جان آمده اند و در حال اعتصاب و اعتراض های هر روزه اند و این خبرها در غرب به سود رژیم سانسور می شود که مبادا مذاکرات ثمربخش !! اتمی به مخمصه بیافتد . چه مرجع باید موقعیت مردم ایران را در یک اجتماع عظیم به گوش جهانیان برساند؟ حضور خارجی ها را باید سال به سال بیشتر و بیشتر کرد. این همان داغی ست که نه تنها دل ملایان و پاسدارانش را می سوزاند بل حامیان دولتمرد  خارجی او را هم عذاب می دهد . امروز آگاهان جهان بخوبی واقف شده و می گویند که آقای اوباما و پیروان سیاست او بعد از رفتن ، نام و خاطره خوبی برای آمریکا و جهان غرب بجای نخواهند گذاشت . مقاومت ایران یک تنه در عرصه جهانی پنجه در پنجه بسی قدرتمداران دارد با پرچمداری شکوهمند مریم قهرمان . اگر آن انقلاب درونسازمانی مجاهدین خلق نبود ، ما امروز شاهد چنین فرازهای بس ضروری ، تعیین کننده و اعتلابخش نمی بودیم . هر چند آن زمان نوجوانی بیش نبودم اما درگیر مبارزه سیاسی بودم ، بیاد می آورم اختلاف دیدگاه سیاسی زنده یاد احمد کسروی را با حزب توده . حزب توده ، اقتصاد را زیربنای اجتماعی می شناخت و کسروی، اخلاق و فرهنگ را . و چنین استدلال می کرد که در جوامع پیشرفته غربی ، اقتصاد می تواند زیربنا باشد زیرا با تحولات فرهنگ و اخلاق اجتماعی تناسب دارد اما در جوامع آسیایی خاصه ایران ، این زمینه و تجلی اخلاق است که حتا روی مسیر سیاست تأثیر عمیق می گذارد . با بار تجربه ها امروزه مخلص پی به درستی نظریه کسروی برده ام و انقلاب ایدئولوژیکی مجاهدین خلق را یک نمونه زنده و ملموس از این دیدگاه می بینم و بر ایجاد کنندگان آن به صمیمیت درود می فرستم .

   بنا براین با غرور و شادمانی و سرفرازی با شکوه تر از پیش ، پیش بسوی دیدار ایران و جهان در ویلپنت .