رحمان کریمی
اگر با دیدی سیاسی و ژرفانگر به شرایط سیاسی حاکم برجهان و به ویژه منطقه غنی وژئوپلتیک خاورمیانه بنگریم ، عنوان این نوشتار عاری از مبالغه است . کشتی مقاومت سرفرازایران دیگر بردریای توفانی نمی راند بل بردریای سنگ و صخره های سخت . به گمان این نگارنده دردنیای امروز ، ناخدایی چنین کشتی یی از عهده کس برنمی آید مگر یک ایرانی مجاهد خلق راستین ، با یارانی صدیق و شجاع و جان برکف وپایبند ارزش های ملی انسانی و ایمانی . چرا کشتی مقاومت بردریای سنگ می راند ؟ دلایل درحوزه ملی ، منطقه یی و بین المللی متعدد است اما عمده ترین آنکه دولت های ذی مدخل غرب درچنگال اختاپوسی سرمایه جهانی که لباس و سلاح « نظم نوین » برتن و دست دارد ، چنان به خرسندی و خوشحالی و میمنت مقام و مسند ؛ مشغول و مشعوف شده اند که روزبه روز با شیفتگی و شیدایی عارفانه یی تعهد و مسئولیت خود را درقبال رعایت ودفاع از حقوق بشر وقراردادها و میثاق های به امضا رسیده مبتنی براصول سازمان ملل متحد نه درحرف که درعمل فریاد می زنند ! .
.jpg)
0 نظرات:
ارسال یک نظر